Ev, sadece bir kelime mi? Yoksa içinde taşıdığın bir şey mi?
Ölmek ne ki, insan evsiz kalmasın…
Sayfa 319Kitabı okudu
İnsanlar için özgürlükten daha önemli bir şey var. O da adalet.”
Sayfa 294Kitabı okudu
Her siyasi suikast, hedef aldığı insanla birlikte onun temsil ettiklerini de öldürür. Musa Anter ölür. Uğur Mumcu vurulur. Ve başkaları, sonra başkaları… Sonunda Hrant ölür
Aidiyetimizin bize ezberlettiklerinin ötesinde bir “biz” olabilir mi? İçine hapsolmadığımız, dışına atılmadığımız bir “ev”, bir “biz” kurulabilir mi?
İnsansan’ azınlıksın zaten!
Bütün çocuklara nereye, hangi acıya ait olduklarına dair bir hikâye öğretilir.
"Bende olan kalbi başkalarında unuttun."
Sayfa 179Kitabı okudu
Ve bütün çocuklar annelerini ve babalarını kurtarmak için büyürler.
Sayfa 153Kitabı okudu
İnsanlığın ortak kaderini, birinin acısını diğerininkine yeğ tutmadan, birini suçlayıp diğerini topyekün masum ilan etmeden anlatabilmektir hakikatli sözün derdi.
Sayfa 122Kitabı okudu
Kurbanın öfkesi sadede faile midir? Öfke nasıl tahrip eder aklı ve hissi?
Sayfa 121Kitabı okudu
Ülkesizlerin ülkesi niye hep en güzelidir?
Sayfa 120Kitabı okudu
Ülkem… Ne çok kalp gömülü dibinde.
Sayfa 104Kitabı okudu
Belki insanlar oldukları yaşlara o güzel anlar hatırlanıp bittiğinde geri dönüyordur, muhtemelen olduğundan daha da ihtiyar olarak.
Sayfa 101Kitabı okudu
"Sonra beklemekten yoruluyor insan. Hayat geçiyor."
Hep böyledir, bilirsiniz, ne zaman ortak bir zorluk olsa kadınlar hep daha fazlasını kaldırır.”
Sayfa 63Kitabı okudu